Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

amoris AG

  • 1 Amōris abundantia erga te

    Избыток любви к тебе.
    Вы снискали - всеобщую любовь. Простите же меня: я задал вам свои вопросы, потому что был искренне огорчен рассказом хозяйки. Праздное любопытство мне просто чуждо, я люблю добрых людей, отсюда проистекает amoris abundantia erga te. (Генри Фильдинг, История Тома Джонса Найденыша.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Amōris abundantia erga te

  • 2 Amánti(um) irae amóris integrátio (e)st

    Ссоры влюбленных - возобновление любви (ср. русск. Милые бранятся - только тешатся).
    Теренций, "Девушка с Андроса", 555:
    [ Simo: ] Iráe sunt inter Glýceri(um) et gnatum.
    [ Chremes: ] Áudio.
    [ Simo: ] Ita mágn(ae), ut sperem póss(e) avelli.
    [ Chremes: ] Fábulae.
    [ Simo: ] Profécto sic est.
    [ Chremes: ] Síc hercl(e) ut dicám tibi:
    Amánti(um) irae amóris integráti(o) est.
    [ Симон: ] Меж сыном и Гликерою
    Разлад пошел.
    [ Хремет: ] Так. Слушаю.
    [ Симон: ] Надеюсь я,
    Большой. Дойдет, пожалуй, до разрыва.
    [ Хремет: ] Вздор!
    [ Симон: ] Да нет же, так!
    [ Хремет: ] А знаешь, что скажу тебе?
    Разлад в любви - любви возобновление.
    (Перевод А. Артюшкова)
    Были вычеканены монеты с двойным изображением: "Henricus et Maria", - но их тут же изъяли из обращения и заменили новыми. Между супругами чувствуется какое-то охлаждение; но поколе это лишь amantium лому не надо придавать значения... (Стефан Цвейг, Мария Стюарт.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Amánti(um) irae amóris integrátio (e)st

  • 3 Sic transit gloria amōris

    Так проходит слава любви.
    Парафраза, см. Sic transit gloria mundi
    [ Фальк (Указывая на Стромана, показавшегося у окна): ]
    Ну хоть бы он, герой прошедших лет,
    Весь свет на бой: непримиримым слыл,
    Бунтовщиком; любовь пел вдохновенно.
    А ныне, где его былой весь пыл?
    Вот он стоит, в парадном сюртуке!
    А эта пренелепейшая дама,
    С зияющими дырами в чулке,
    В круг избранных, бряцающих на лире,
    Огонь погас. Осталась лишь зола.
    Sic transit gloria amoris в мире. (Генрик Ибсен, Комедия любви.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Sic transit gloria amōris

  • 4 Amantium irae amoris integratio est

    The quarrels of lovers are the renewal of love. (Terence)

    Latin Quotes (Latin to English) > Amantium irae amoris integratio est

  • 5 Избыток любви к тебе

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Избыток любви к тебе

  • 6 amos

    love, affection; the beloved; Cupid; affair; sexual/illicit/homosexual passion

    Latin-English dictionary > amos

  • 7 amor

    [st1]1 [-] amor, amoris, m.: - [abcl][b]a - amour, tendresse, affection. - [abcl]b - amour, la personne aimée. - [abcl]c - passion, désir, envie.[/b]    - amos, arch. Plaut.: c. amor.    - amor quem erga te habeo, Cic.: l'amour que j'ai pour toi.    - meus erga te amor (amor in te meus), Cic.: mon amour pour toi.    - amor patriae (in patriam): amour pour la patrie.    - amor multitudinis: l’amour de la foule.    - amor sui: l'amour-propre, l'égoïsme.    - amore nostri laboramus, Sen.: l'amour-propre est notre maladie.    - respondere in amore, Cic.: rendre amour pour amour.    - amore ardere (flagrare), Cic.: brûler d'amour.    - amore captus, Cic.: épris d'amour.    - amori operam dare, Ter.: se consacrer à l'amour (faire l'amour).    - amori indulgere, Ov.: se consacrer à l'amour.    - in amore esse: être aimé.    - esse alicui in amore: être aimé de qqn.    - habere aliquem in amore: avoir de l'affection pour qqn.    - Numphae, amor noster, Virg.: ô Nymphes, mes amours.    - tui amores, Plaut.: tes amours (celui que tu aimes).    - amor habendi, Ov.: avarice.    - amor laudis: la passion de la gloire.    - amor edendi, Lucr.: l'envie de manger, l'appétit. [st1]2 [-] Amŏr, ōris, m.: l'Amour (= Cupidon, fils de Vénus).    - omnia vincit Amor: et nos cedamus Amori, Virg. B. 10: l'Amour vient à bout de tout: nous aussi, cédons à l'Amour!    - non nihil aspersus gaudet Amor lacrimis, Prop.: l'Amour aime bien que l'on répande quelques larmes.
    * * *
    [st1]1 [-] amor, amoris, m.: - [abcl][b]a - amour, tendresse, affection. - [abcl]b - amour, la personne aimée. - [abcl]c - passion, désir, envie.[/b]    - amos, arch. Plaut.: c. amor.    - amor quem erga te habeo, Cic.: l'amour que j'ai pour toi.    - meus erga te amor (amor in te meus), Cic.: mon amour pour toi.    - amor patriae (in patriam): amour pour la patrie.    - amor multitudinis: l’amour de la foule.    - amor sui: l'amour-propre, l'égoïsme.    - amore nostri laboramus, Sen.: l'amour-propre est notre maladie.    - respondere in amore, Cic.: rendre amour pour amour.    - amore ardere (flagrare), Cic.: brûler d'amour.    - amore captus, Cic.: épris d'amour.    - amori operam dare, Ter.: se consacrer à l'amour (faire l'amour).    - amori indulgere, Ov.: se consacrer à l'amour.    - in amore esse: être aimé.    - esse alicui in amore: être aimé de qqn.    - habere aliquem in amore: avoir de l'affection pour qqn.    - Numphae, amor noster, Virg.: ô Nymphes, mes amours.    - tui amores, Plaut.: tes amours (celui que tu aimes).    - amor habendi, Ov.: avarice.    - amor laudis: la passion de la gloire.    - amor edendi, Lucr.: l'envie de manger, l'appétit. [st1]2 [-] Amŏr, ōris, m.: l'Amour (= Cupidon, fils de Vénus).    - omnia vincit Amor: et nos cedamus Amori, Virg. B. 10: l'Amour vient à bout de tout: nous aussi, cédons à l'Amour!    - non nihil aspersus gaudet Amor lacrimis, Prop.: l'Amour aime bien que l'on répande quelques larmes.
    * * *
        Amor, amoris, m. g. Amour, Grace.
    \
        Amor acer. Ouid. Vehement.
    \
        Aduena. Ouid. L'amour d'un estrangier.
    \
        Caecus. Claud. Qui aveugle.
    \
        Non dubitatus. Ouid. Certain.
    \
        Impotens. Catul. Impatient, qui n'est point maistre de soymesme.
    \
        Longus. Virg. De longue duree.
    \
        Sterilis. Ouid. Quand on ne peult jouir de ce qu'on aime.
    \
        Amor, Convoitise, Cupidité, Ardant desir.
    \
        Abiicere amorem ab aliquo. Cic. Ne le plus aimer, en oster son amour.
    \
        AEquare amorem. Virg. Aimer de pareille affection, ou autant qu'on nous aime.
    \
        Accedere nihil potest ad amorem. Cic. L'amour ne scauroit estre plus grand.
    \
        Adolescit amor. Ouid. S'augmente et accroist.
    \
        Amplecti amore. Cic. Aimer.
    \
        Appetit me amor. PLaut. M'assault.
    \
        In amore astrictum esse. Lucret. Estre lié en amour.
    \
        Amore attenuatus. Ouid. Extenué.
    \
        Bibere amorem. Virg. Devenir amoureux petit à petit.
    \
        Caelare amorem. Ouid. Tenir secret.
    \
        Cernere amorem. Terent. Congnoistre evidemment.
    \
        Commendo amores meos tibi. Catul. Je te recommande.
    \
        Committere amores alicui. Ouid. Reveler.
    \
        Concedere amorem alicui. Ouid. Permettre qu'il aime.
    \
        Concinnat amorem consuetudo. Lucret. Familiere conversation et hantise fait l'amour.
    \
        Conferre amorem. Plaut. Mettre son amour.
    \
        Amori ludum dare. Horat. Se donner du passetemps d'amours, Aimer à son plaisir.
    \
        In amore esse alicui. Cicero. Estre fort aimé d'aucun, Luy estre trescher et tresaimé.
    \
        Excitare mirabiles amores. Cic. Esmouvoir.
    \
        Exponere amores. Ouid. Raconter.
    \
        Extitit tanto in me amore frater, vt, etc. Cic. S'est monstré tant mon ami.
    \
        Facere amorem. Ouid. Faire, Causer.
    \
        Fallere amorem infandum. Virg. Destourner, Divertir par penser à autre chose.
    \
        Turpissimorum amorum foedera quotidie ferire. Cicero. Faire touts les jours nouvelles alliances d'amours vilaines.
    \
        Fraenare amores. Senec. Reprimer, Refrener.
    \
        Habere amorem in vel erga aliquem. Cic. Aimer aucun.
    \
        Iaci in plagas amoris. Lucret. Dedens les rets et filets, Estre surprins d'amour.
    \
        Ignescit amor. Columel. S'enflambe.
    \
        Indulgere amori. Ouid. Aimer.
    \
        Mentiri amorem. Ouid. Contrefaire, Faindre.
    \
        Missum facere amorem. Plaut. Delaisser.
    \
        Modus nullus adest amori. Virg. Il n'y a moyen ne mesure.
    \
        Perspectus mihi amor. Cic. Congneu, Experimenté.
    \
        Potiri amore. Ouid. Jouir de ses amours.
    \
        Praestare amorem verum. Ouid. Se monstrer vray ami.
    \
        Respondere alicui in amore. Cic. Aimer autant qu'on nous aime, Aimer reciproquement.
    \
        Soluere amores cantibus. Tibul. Dissouldre, ou rompre par enchantements.
    \
        Vsa amoribus dementer. Ouid. Qui s'est folement portee en amours.

    Dictionarium latinogallicum > amor

  • 8 flamma

    [st1]1 [-] flamma, ae, f. [*flagma*]:    - cf gr. ϕλέγω --- ϕλόξ, ϕλογός: flamme. a - flamme, feu, incendie; péril.    - flammam concipere, Caes. BC. 2, 14, 2: prendre feu.    - flamma ferroque, Liv. 30, 6: par le fer et le feu.    - e flamma cibum petere, Ter. Eun. 3, 2, 38: aller chercher sa nourriture dans les flammes (affronter les plus grands dangers pour obtenir un avantage).    - flamma fumo est proxima, Plaut. Curc. 53 (prov.): il n'y a pas de fumée sans feu.    - is se eripuit flammā, Cic.: il échappa au péril (aux flammes).    - ordo flammarum, Virg.: rangée de torches.    - flammae volantes caeli, Lucr.: les astres qui errent dans le ciel. b - feu de l'amour, ardeur, violent désir, passion, enthousiasme.    - flamma amoris, Cic. Verr. 5, 92: feux de l'amour.    - flamma oratoris, Cic. Br. 93: le feu de l'orateur.    - flamma civilis discordiae, Cic. Fam. 16, 11, 2: le feu de la discorde civile.    - flamma gulae, Ov. M. 8: les tourments de la faim.    - amoris flammā conflagrare, Cic.: brûler des feux de l'amour.    - digne puer meliore flammā, Hor. C. 1, 27, 20: enfant, qui méritait d'autres amours.    - excute virgineo conceptas pectore flammas, Ov. M. 7.17: étouffe les feux allumés dans ton sein.    - flamma oratoris exstinguitur, Cic.: l'enthousiasme de l'orateur s'éteint. c - feu, vif éclat, couleur éclatante.    - Plin. 35, 46 ; Virg. En. 6, 300 ; Ov. M. 11, 368. [st1]2 [-] Flamma, ae, m.: Flamma (surnom).    - Plin. 22, 11 ; Tac. H. 4, 45.
    * * *
    [st1]1 [-] flamma, ae, f. [*flagma*]:    - cf gr. ϕλέγω --- ϕλόξ, ϕλογός: flamme. a - flamme, feu, incendie; péril.    - flammam concipere, Caes. BC. 2, 14, 2: prendre feu.    - flamma ferroque, Liv. 30, 6: par le fer et le feu.    - e flamma cibum petere, Ter. Eun. 3, 2, 38: aller chercher sa nourriture dans les flammes (affronter les plus grands dangers pour obtenir un avantage).    - flamma fumo est proxima, Plaut. Curc. 53 (prov.): il n'y a pas de fumée sans feu.    - is se eripuit flammā, Cic.: il échappa au péril (aux flammes).    - ordo flammarum, Virg.: rangée de torches.    - flammae volantes caeli, Lucr.: les astres qui errent dans le ciel. b - feu de l'amour, ardeur, violent désir, passion, enthousiasme.    - flamma amoris, Cic. Verr. 5, 92: feux de l'amour.    - flamma oratoris, Cic. Br. 93: le feu de l'orateur.    - flamma civilis discordiae, Cic. Fam. 16, 11, 2: le feu de la discorde civile.    - flamma gulae, Ov. M. 8: les tourments de la faim.    - amoris flammā conflagrare, Cic.: brûler des feux de l'amour.    - digne puer meliore flammā, Hor. C. 1, 27, 20: enfant, qui méritait d'autres amours.    - excute virgineo conceptas pectore flammas, Ov. M. 7.17: étouffe les feux allumés dans ton sein.    - flamma oratoris exstinguitur, Cic.: l'enthousiasme de l'orateur s'éteint. c - feu, vif éclat, couleur éclatante.    - Plin. 35, 46 ; Virg. En. 6, 300 ; Ov. M. 11, 368. [st1]2 [-] Flamma, ae, m.: Flamma (surnom).    - Plin. 22, 11 ; Tac. H. 4, 45.
    * * *
        Flamma, huius flammae. Flambe, ou Flamme.
    \
        Flamma fumo est proxima. Plautus. Il n'est jamais feu sans fumee.
    \
        Compescere flammam mero. Ouid. Esteindre.
    \
        Hebetare flammas. Ouid. Leur oster la puissance de brusler et faire mal.
    \
        Mollire cibum vapore flammae. Lucret. Cuire.
    \
        Flamma, Periculum aliquando significat. Cic. Danger.
    \
        Feruida flamma. Ouid. Ardant amour.
    \
        Pronuba flamma. Claud. Le desir d'estre mariee.
    \
        Abire in flammas. Ouid. Estre tout embrasé d'amour.
    \
        Assumere nouas flammas. Ouid. Faire nouvelles amours.

    Dictionarium latinogallicum > flamma

  • 9 fructus

    [st1]1 [-] fructus, a, um: anc. part. passé de fruor. [st1]2 [-] fructŭs, ūs, m. [fruor]:    - arch.: gén. fructi, Cato. Agr. 4; Ter. Ad. 870 et fructuis, Varr, Men. 295, 530; R. 1, 2, 29, cf. Gell. 4, 16. a - droit de percevoir et utiliser les fruits d'une chose dont la propriété reste à un autre, servitude d'usufruit.    - sum χρήσει μὲν tuus, κτήσει δὲ Attici nostri; ergo fructus est tuus, mancipium illius, Cic. Fam. 7, 29, 1: je suis à toi au titre de l'usage, à notre Atticus au titre de la possession; donc tu as l'usufruit, lui, la propriété.    - cf. Cic. Fin. 1, 12; Dig. 7, 8, 14.    - cf. usus fructus. b - ce dont on jouit, produit, rapport, profit, bénéfice, revenu.    - praediorum fructus, Cic. Cat. 2, 18: revenus des propriétés.    - pecuniae fructibus alere exercitum, Cic. Off. 1, 25: entretenir une armée avec ses revenus.    - cum fructibus superiorum temporum, Caes. BG. 6, 19, 2: avec les revenus des années précédentes.    - aurum ex metallorum fructu coacervatum, Liv. 45, 40, 2: or accumulé avec le produit des mines.    - publicos fructus agitare, Tac. An. 4, 6: exploiter les revenus publics.    - fructui esse alicui: être de rapport pour qqn.    - fuerat ei magno fructui mare, Liv. 34, 36, 3: il avait tiré de grands profits de la mer.    - cf. Cic. Pomp. 16; Fam. 10, 5, 2.    - fructum ferre alicui, Cic. Agr. 2, 83: donner un revenu à qqn, rapporter à qqn.    - Asia multos annos vobis fructum non tulit, Cic. Agr. 2, 30, 83: L'Asie est restée plusieurs années sans rien nous rapporter.    - vacca a bima aut trima fructum ferre incipit, Varr.: la vache commence à produire à deux ou trois ans. c - fruits des arbres et de la terre, productions.    - frugum fructuumque reliquorum perceptio, Cic. Off. 2, 12: la récolte des grains et des autres productions de la terre.    - fructus demetere, percipere Cic. CM 70: moissonner, recueillir les fruits. d - au fig. fruit, utilité, avantage, résultat, effet, récompense.    - fructus vestri in me amoris, Cic. Pis. 31: la récompense qui consiste dans votre affection pour moi.    - cf. Cic. Arch. 23 ; Mur. 40.    - fructus diligentiae, Cic. Br. 222: la récompense du zèle.    - cf. Cic. Sull. 1 ; Pis. 57.    - fructus ou fructum ex aliqua referre, capere, consequi, percipere: recueillir de qqch des avantages, des bénéfices, une récompense.    - cf. Cic. Planc. 92; Rep. 1, 7; Pomp. 2; Arch. 23. e - jouissance, plaisir, charme, douceur.    - animi mei fructus, Cic.: le bonheur de ma vie.    - expleri vitae fructibus, Lucr.: se rassasier des plaisirs de la vie.    - fructum oculis (au dat.) ex ejus casu capere, Nep.: repaître leurs yeux de son malheur.    - extremus tam longi fructus amoris, Luc. 5: les dernières douceurs d'un amour si constant.    - voir pendulus.
    * * *
    [st1]1 [-] fructus, a, um: anc. part. passé de fruor. [st1]2 [-] fructŭs, ūs, m. [fruor]:    - arch.: gén. fructi, Cato. Agr. 4; Ter. Ad. 870 et fructuis, Varr, Men. 295, 530; R. 1, 2, 29, cf. Gell. 4, 16. a - droit de percevoir et utiliser les fruits d'une chose dont la propriété reste à un autre, servitude d'usufruit.    - sum χρήσει μὲν tuus, κτήσει δὲ Attici nostri; ergo fructus est tuus, mancipium illius, Cic. Fam. 7, 29, 1: je suis à toi au titre de l'usage, à notre Atticus au titre de la possession; donc tu as l'usufruit, lui, la propriété.    - cf. Cic. Fin. 1, 12; Dig. 7, 8, 14.    - cf. usus fructus. b - ce dont on jouit, produit, rapport, profit, bénéfice, revenu.    - praediorum fructus, Cic. Cat. 2, 18: revenus des propriétés.    - pecuniae fructibus alere exercitum, Cic. Off. 1, 25: entretenir une armée avec ses revenus.    - cum fructibus superiorum temporum, Caes. BG. 6, 19, 2: avec les revenus des années précédentes.    - aurum ex metallorum fructu coacervatum, Liv. 45, 40, 2: or accumulé avec le produit des mines.    - publicos fructus agitare, Tac. An. 4, 6: exploiter les revenus publics.    - fructui esse alicui: être de rapport pour qqn.    - fuerat ei magno fructui mare, Liv. 34, 36, 3: il avait tiré de grands profits de la mer.    - cf. Cic. Pomp. 16; Fam. 10, 5, 2.    - fructum ferre alicui, Cic. Agr. 2, 83: donner un revenu à qqn, rapporter à qqn.    - Asia multos annos vobis fructum non tulit, Cic. Agr. 2, 30, 83: L'Asie est restée plusieurs années sans rien nous rapporter.    - vacca a bima aut trima fructum ferre incipit, Varr.: la vache commence à produire à deux ou trois ans. c - fruits des arbres et de la terre, productions.    - frugum fructuumque reliquorum perceptio, Cic. Off. 2, 12: la récolte des grains et des autres productions de la terre.    - fructus demetere, percipere Cic. CM 70: moissonner, recueillir les fruits. d - au fig. fruit, utilité, avantage, résultat, effet, récompense.    - fructus vestri in me amoris, Cic. Pis. 31: la récompense qui consiste dans votre affection pour moi.    - cf. Cic. Arch. 23 ; Mur. 40.    - fructus diligentiae, Cic. Br. 222: la récompense du zèle.    - cf. Cic. Sull. 1 ; Pis. 57.    - fructus ou fructum ex aliqua referre, capere, consequi, percipere: recueillir de qqch des avantages, des bénéfices, une récompense.    - cf. Cic. Planc. 92; Rep. 1, 7; Pomp. 2; Arch. 23. e - jouissance, plaisir, charme, douceur.    - animi mei fructus, Cic.: le bonheur de ma vie.    - expleri vitae fructibus, Lucr.: se rassasier des plaisirs de la vie.    - fructum oculis (au dat.) ex ejus casu capere, Nep.: repaître leurs yeux de son malheur.    - extremus tam longi fructus amoris, Luc. 5: les dernières douceurs d'un amour si constant.    - voir pendulus.
    * * *
        Fructus, huius fructus, vel fructuis et fructi, datiuo fructui, m. g. a fruendo dicitur. Varro et Donatus. Fruict.
    \
        Breuis. Lucret. Petit, De petite duree.
    \
        Fructus. Terent. Prouffit.
    \
        In illis fructus est. Terent. Il y a du prouffit.
    \
        Fructus. Vlpian. Usufruict.
    \
        Alere suis fructibus exercitum. Cic. De son revenu.
    \
        Fructum capere ex aliquo. Cic. Recevoir prouffit.
    \
        Terra exculta, fructus creat. Quintil. Produit.
    \
        Edunt nullum fructum ex se sine hominum cultu oues. Cic. Ne font aucun prouffit, Ne produisent aucun fruict.
    \
        Ferre fructum ex aliquo. Pollio Ciceroni. Remporter, Recevoir.

    Dictionarium latinogallicum > fructus

  • 10 conflagro

    conflagro, āre, āvi, ātum [st2]1 - intr. - être tout en feu, se consumer (par le feu), brûler. [st2]2 - tr. - brûler, consumer.    - amoris flammâ conflagrare, Cic. Verr. 2, 5, 35, § 92: brûler d'amour.
    * * *
    conflagro, āre, āvi, ātum [st2]1 - intr. - être tout en feu, se consumer (par le feu), brûler. [st2]2 - tr. - brûler, consumer.    - amoris flammâ conflagrare, Cic. Verr. 2, 5, 35, § 92: brûler d'amour.
    * * *
        Conflagro, conflagras, pen. cor. conflagare. Plin. Brusler, Estre embrasé, Perir par feu.
    \
        Conflagrare amoris flamma. Cic. Brusler d'amour.
    \
        Conflagrare inuidia. Cic. Estre fort hay, Mal voulu.
    \
        Istius flagitiorum ac furtorum inuidia conflagrauit Iunius. Cic. Junius est hay pour les maulx que cestuy cy a faict.

    Dictionarium latinogallicum > conflagro

  • 11 poculum

    pōcŭlum (pōclum), i, n. [st2]1 [-] vase à boire, coupe. [st2]2 [-] action de boire, boisson, breuvage. [st2]3 [-] breuvage empoisonné, poison.    - eodem poculo bibere, Plaut.: [boire dans la même coupe]= passer par les mêmes épreuves.    - amoris poculum (desiderii poculum), Hor.: breuvage d'amour, philtre.    - prae poculis nescientes, Flor.: oubliant dans l'ivresse la situation.
    * * *
    pōcŭlum (pōclum), i, n. [st2]1 [-] vase à boire, coupe. [st2]2 [-] action de boire, boisson, breuvage. [st2]3 [-] breuvage empoisonné, poison.    - eodem poculo bibere, Plaut.: [boire dans la même coupe]= passer par les mêmes épreuves.    - amoris poculum (desiderii poculum), Hor.: breuvage d'amour, philtre.    - prae poculis nescientes, Flor.: oubliant dans l'ivresse la situation.
    * * *
        Poculum, poculi, penul. corr. Plin. Toute sorte de vaisseau à boire.
    \
        Poculum. Virgil. Bruvage.
    \
        Amoris poculum. Horat. Bruvage pour induire à aimer.
    \
        Vitea pocula. Virgil. Du vin.
    \
        Ducere pocula. Horat. Boire.
    \
        Infundere poculum. Horat. Verser à boire.
    \
        Miscere pocula. Ouid. Bailler, ou verser à boire.
    \
        Restinguere pocula ardentis Falerni lympha. Horatius. Esteindre la force du vin en y mettant de l'eaue parmi.
    \
        Tingere aliquem poculis. Horat. Luy donner à boire.
    \
        Torquere pocula. Iuuenal. Jecter contre aucun.
    \
        Trahere pocula arenti fauce. Horat. Boire.

    Dictionarium latinogallicum > poculum

  • 12 amor

    ămor (old form ămŏs, like honos, labos, colos, etc., Plaut. Curc. 1, 2, 2; v. Neue, Formenl. I. p. 170), ōris, m. [amo], love (to friends, parents, etc.; and also in a low sense; hence in gen., like amo, while caritas, like diligere, is esteem, regard, etc.; hence amor is used also of brutes, but caritas only of men; v amo init.):

    Amicitiae caritate et amore cernuntur. Nam cum deorum, tum parentum, patriaeque cultus, eorumque hominum, qui aut sapientiā aut opibus excellunt, ad caritatem referri solet. Conjuges autem et liberi et fratres et alii, quos usus familiaritasque conjunxit, quamquam etiam caritate ipsā, tamen amore maxime continentur,

    Cic. Part. Or. 25, 88; cf. id. ib. 16, 56; Doed. Syn. IV. p. 100 (but amor is related to benevolentia as the cause to the effect, since benevolentia designates only an external, friendly treatment; but amor a real, internal love):

    amor, ex quo amicitia nominata, princeps est ad benevolentiam conjungendam,

    Cic. Am. 8, 26:

    nihil enim est, quod studio et benevolentiā, vel amore potius effici non possit,

    id. Fam. 3, 9; cf. Doed. Syn. IV. p. 105 (very freq. in all periods, and in every kind of style; in a low sense most freq. in the com. and eleg. poets, Petron., and similar authors; v. amo init.); constr. with in, erga, or the obj. gen. (with the gen. of the gerund, never in Cic., and perh. in no prose writer; but it is so found in Lucr., Ovid, and Hor.).
    I.
    Lit.: ab his initiis noster in te amor profectus, Cic. Fam. 13, 29:

    si quid in te residet amoris erga me,

    id. ib. 5, 5:

    amori nostro (i. e. quo a te amamur) plusculum etiam, quam concedit veritas, largiare,

    id. ib. 5, 12;

    Postquam primus amor deceptam morte fefellit,

    Verg. A. 4, 17:

    amabilis super amorem mulierum,

    Vulg. 2 Reg. 1, 26: in paternitatis amore, brotherly love (Gr. philadelphia), ib. 1 Pet. 1, 22; ib. 2 Pet. 1, 7 bis:

    amplecti aliquem amore,

    Cic. Att. 7, 1:

    habere amorem erga aliquem,

    id. ib. 9, 14:

    respondere amori amore,

    id. ib. 15, 21:

    conciliare amorem alicui,

    id. de Or. 2, 51 et saep.—Of sexual love, whether lawful or unlawful: Medea amore saevo saucia, Enn. Med. ap. Auct. ad Her. 2, 22 (as a transl. of the Gr. erôti thumon ekplageis Iasonos, Eur. Med. prol. 8):

    videbantur illi (septem anni) pauci dies prae amoris magnitudine,

    Vulg. Gen. 29, 20; 29, 30:

    is amore projecticiam illam deperit,

    Plaut. Cist. 1, 3, 43:

    amore perdita est,

    id. Mil. 4, 6, 38:

    in amore haec omnia sunt vitia,

    Ter. Eun. 1, 1, 14:

    aeterno devictus volnere amoris,

    Lucr. 1, 35:

    qui vitat amorem,

    id. 4, 1069:

    Nec te noster amor tenet?

    Verg. A. 4, 307; 4, 395; Ov. M. 4, 256:

    ne sit ancillae tibi amor pudori,

    Hor. C. 2, 4, 1:

    meretricis amore Sollicitus,

    id. S. 2, 3, 252:

    ut majus esset odium amore, quo ante dilexerat,

    Vulg. 2 Reg. 13, 15:

    ambo vulnerati amore ejus,

    ib. Dan. 13, 10 al. —In both significations also in the plur.:

    amores hominum in te,

    Cic. Att. 5, 10:

    amores sancti,

    id. Fin. 3, 20, 68; cf. id. Tusc. 4, 34, 72:

    Ille meos, primus qui me sibi junxit, amores Abstulit,

    Verg. A. 4, 28:

    est is mihi in amoribus, i. e. valde a me amatur,

    Cic. Fam. 7, 32:

    meos amores eloquar,

    Plaut. Merc. 1, 1, 2:

    meretricii amores,

    Ter. And. 5, 4, 10:

    quem amore venerio dilexerat,

    Nep. Paus. 4, 1:

    amores et hae deliciae, quae vocantur,

    Cic. Cael. 19:

    quando Dido tantos rumpi non speret amores,

    Verg. A. 4, 292:

    Tabuit ex illo dementer amoribus usa,

    Ov. M. 4, 259:

    insanos fateamur amores,

    id. ib. 9, 519 et saep.; Hor. C. 3, 21, 3 et saep.—
    II.
    Meton.
    A.
    For the beloved object itself:

    amores et deliciae tuae,

    Cic. Div. 1, 36;

    Pompeius, nostri amores,

    id. Att. 2, 19; 16, 6;

    and ironic.: sed redeo ad amores deliciasque nostras, L. Antonium,

    id. Phil. 6, 5; Plaut. Poen. 1, 1, 79; Ov. M. 1, 617; 4, 137 al.—
    B.
    Personified: Amor, the god of love, Love, Cupid, Erôs:

    O praeclaram emendatricem vitae poëticam, quae Amorem flagitii et levitatis auctorem in concilio deorum collocandum putet,

    Cic. Tusc. 4, 32, 69:

    Deum esse Amorem turpis et vitio favens finxit libido,

    Sen. Phaedr. 195: Illum conjugem, quem Amor dederat, qui plus pollet potiorque est patre, vet. poët. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 69:

    Omnia vincit Amor, et nos cedamus Amori,

    Verg. E. 10, 69:

    Improbe Amor, quid non mortalia corpora cogis?

    id. A. 4, 412:

    Paret Amor dictis carae genetricis,

    id. ib. 1, 689:

    Amor non talia curat,

    id. E. 10, 28:

    nec quid Amor curat,

    Ov. M. 1, 480:

    Amori dare ludum,

    Hor. C. 3, 12, 1; Prop. 1, 2, 8:

    non tot sagittis, Spicula quot nostro pectore fixit Amor,

    id. 3, 4, 2:

    pharetratus,

    Ov. Tr. 5, 1, 22:

    Notaque purpureus tela resumit Amor,

    id. Am. 2, 9, 34:

    movit Amor gemmatas aureus alas,

    id. R. Am. 39 et saep.—Also in the plur., Cupids, Loves:

    corpora nudorum Amorum,

    Ov. M. 10, 516:

    lascivi Amores,

    Hor. C. 2, 11, 7:

    parvi Amores,

    Prop. 3, 1, 11:

    Amores volucres,

    Ov. Ep. 16, 201:

    pharetrati,

    id. R. Am. 519 al. —
    C.
    A strong, passionate longing for something, desire, lust:

    consulatūs amor,

    Cic. Sull. 26, 73:

    gloriae,

    id. Arch. 11, 28:

    amicitiae,

    id. Tusc. 4, 33, 70:

    lactis,

    Verg. G. 3, 394:

    vini,

    Liv. 9, 18:

    auri,

    Verg. A. 1, 349:

    argenti,

    Hor. S. 2, 3, 78:

    nummi,

    Juv. 14, 138:

    laudum,

    Verg. A. 9, 197 et saep.:

    cognitionis,

    Cic. Fin. 4, 7, 18.—With gerund:

    edundi,

    Lucr. 4, 870:

    habendi,

    Ov. M. 1, 131, and Hor. Ep. 1, 7, 85:

    scribendi,

    id. S. 2, 1, 10.— Poet., with inf.:

    si tantus amor casus cognoscere nostros,

    Verg. A. 2, 10:

    seu rore pudico Castaliae flavos amor est tibi mergere crines,

    Stat. Th. 1, 698.—
    * D.
    Poet., a love-charm, philtre:

    quaeritur et nascentis equi de fronte revolsus Et matri praereptus amor,

    Verg. A. 4, 516; upon which passage Serv. remarks: Secundum Plinium, qui dicit in Naturali Historiā (8, 42, 66, § 163 sqq.) pullos equinos habere in fronte quandam carnem, quam eis statim natis adimit mater; quam si quis forte [p. 109] praeripuerit, odit pullum et lac ei denegat; v. hippomanes.

    Lewis & Short latin dictionary > amor

  • 13 crimen

    crīmen, minis, n. (v. cerno = *crino, wie griech. κρινα v. κρίνω), der Gegenstand richterlicher Entscheidung, die Beschuldigung, Anschuldigung, Anklage, der Beschuldigungs-, Anklagepunkt u. übh. der anklagende Vorwurf u. (sofern der Vorwurf unbegründet ist) die Verleumdung, I) subjectiv: 1) eig.: auctor criminis, Cic.: crimen sine accusatore, sententia sine consilio, damnatio sine defensore, Cic.: cr. ambitus, Cic.: cr. maiestatis, Beschuldigung des Majestätsverbrechens, Cic.: cr. proditionis, Nep.: cr. avaritiae (Ggstz. liberalitatis laus), Cic. – cr. regis, gegen den K., Liv.: aber (m. subj. Genet.) crimina Persei, Liv.: crimina in patres, Liv. – sermones pleni criminum in patres, Liv.: omnia (erant) criminum inter ipsos plena (voller gegenseitiger Beschuldigungen), Liv. – reliquum est crimen de veneno, Cic. – cr. atrox, Liv.: cr. acerbum, Quint.: cr. caecum erat, lag im Dunkel, Liv.: cr. falsum, Ggstz. verum, Cic.: er. magnum, Cic.: cr. meum (tuum, suum), bald = von mir (vorgebrachte), bald = gegen mich, Cic.: cr. navale, in betreff der Schiffsleute, Cic. – cr. merere, einen Vorwurf auf sich laden, Tac.: cr. propulsare, defendere, Cic., Ggstz. cr. obicere, Quint.: cr. purgare, Cic.: facere sibi cr., Cic., od. afferre cr., Cic., zuziehen: in cr. vocare, Cic., od. adducere, Plin., anschuldigen, anklagen: in cr. vocari, Nep., od. venire, Ter., angeschuldigt, angeklagt werden: in crimina attrahi (hineingezogen werden), Tac.: fingere alci alcis rei cr., einen fälschlich anklagen, -anschuldigen, Prop.: dare alci alqd crimini, zum Vorwurf machen, Cic.: esse crimini, zum Vorwurf gereichen, Cic.: esse in crimine, angeschuldigt werden, Cic.: ubi est crimen (ein Beschuldigungsgrund)? Cic.: qui crimine eo damnaretur, deshalb, Cic.: invidiae crimine accusari, gehässigerweise angeklagt werden, Nep.: alqm arcessere crimine ambitus, anklagen wegen A., Cic.: quae te mihi crimina mutant? Verleumdungen, Verunglimpfungen, Prop. – 2) meton., die Anklage = der Gegenstand des Vorwurfs, perpetuae cr. posteritatis eris, wirst von ihr geschmäht werden, Ov. trist. 4, 9, 26; vgl. Ov. am. 3, 7, 4. – II) objektiv, die angeklagte Schuld, das Vergehen, Verbrechen, 1) eig.: a) im allg. (s. Weißenb. Liv. 40, 12, 10 wo er fälschlich Stellen aus Cic. anführt u. 45, 24, 4): crimen meum, Liv.: crimen ultro fateri, Suet.: hoc si crimen erit, crimen amoris erit, Prop.: tam formosa tuum mortua crimen erit, deine Schuld, Prop.: qui nos poenā, non crimine liberant, Liv. – crimen est m. folg. Infin., cum crimen meum sit vicisse, Sen. contr. 10, 2 (31), 1; vgl. Apul. de apol. 25. – v. lebl. Subjj., brassicae crimina, Fehler, Plin. 20, 91. – b) insbes. das Verbrechen der Buhlerei, der Ehebruch, Ov. met. 9, 24. Sil. 6, 634. – u. c) poet., crimina belli, Krieg erregender Hader, Verg. Aen. 7, 339. – 2) meton.: a) der ein Laster darstellende Gegenstand, das Laster, das Verbrechen, et rupit pictas, caelestia crimina (der Götter Ehebruch), vestes, Ov.: concepta crimina, das verbrecherisch empfangene Kind, Ov.: tum paries nullo crimine pictus erat, war mit keiner Darstellung des Lasters bemalt, Prop.: impressā signat sua crimina gemmā, den das Vergehen enthaltenden Brief, Ov. – b) der ein Vergehen veranlassende Gegenstand, die Schuld, se causam clamat crimenque caputque malorum, Verg.: at pereant Baiae crimen amoris aquae, die Schuld der Untreue, Prop. – / crimen als masc., illic duplicem ac geminum crimen admittunt, Ps. Cypr. de aleat. 6 extr.

    lateinisch-deutsches > crimen

  • 14 incentivus

    incentīvus, a, um (incino), I) anstimmend, tibia, Diskantflöte (Ggstz. succentiva), auch bildl. = die Hauptsache, das Vornehmste, Varro r. r. 1, 2, 15. – dass. subst., illa theatralis incentiva (sc. tibia), Ambros. in Luc. 7. § 237. – II) übtr., anregend, reizend, lues, Prud. ham. 250. – subst., incentīvum, ī, n., ein Anreizungs-, Reizmittel (vgl. Haase Misc. 2, 21), Oros. u.a. Spät.; m. subj. Genet., Spartanae tibiae, Pan. vet. inc.: laudis, Arnob.: m. obj. Genet., audendi, Amm.: vitiorum, Hieron.: peccaminis, Prud.: velut inc. torpentis in se amoris, Mar. Victorin.: sunt incentiva amoris (al. amatori), Donat.

    lateinisch-deutsches > incentivus

  • 15 littera

    littera, ae, f. (lino), der Buchstabe, I) eig.: A littera, Cic., u. littera A, Vitr.: U et O litterae, Quint.: verba ac litterae legis, der B. des G. (Ggstz. sententia voluntasque), Cic. – nescius litterarum, der nicht schreiben kann, Varro: ignarus litterarum et carminum, Tac.: lenis appellatio litterarum, Cic.: litterarum ductus, Züge der B., Quint.: prima litterarum elementa, das ABC, Alphabet, Quint.: litterae figura, Plin.: litterarum formae, Cic., Quint. u. Tac.: Graecae litterae imago, quae delta dicitur, Mela (vgl. Delta, quod nomen a similitudine litterae accepit, Auct. b. Alex.): litterarum inventores, Tac.: miraculum litterarum (der B. = der Schreibkunst), Liv.: litterarum u. priscarum litterarum notae (Schriftzeichen), Cic.: litterarum nomina, Vib. Sequ.: litterarum nomina et contextus, Quint.: litterarum ordo, Plin. u. Suet.: series litterarum, Amm.: scientia litterarum, Schreibkunst, Paul. dig. 29, 2, 93. § 1 (vesch. von unten no. II, B, 2, c): litterarum simulacra, Sen.: homo trium litterarum, d.i. FUR, der Dieb, Plaut.: is (magister pastorum) sine litteris (ohne lesen u. schreiben zu können) idoneus non est, Varro. – litterae argenteae, Cic., aureae, Tac.: unius et viginti litterarum formae aureae, Cic.: littera (die Schriftzüge AI) communis pueroque viroque, Ov.: litterae cruentae, Cic.: eburneae litterarum formae, Quint.: littera finalis, Endbuchstabe, Macr.: funesta (die Schriftzüge der Totenklage AI), Ov.: litterae grandes, Unzial-, Versalbuchstaben, Cic.: littera Graeca, Cic. u.a.: quattuor atque viginti Graecae litterae, Aur. Vict.: litterae inanes (tote), Liv. 3, 56, 13 u. 33, 31, 2 (versch. von unten no. II, B, 2, b): lapidariae, Steinschrift, Lapidarschrift, Petron.: Latinae, Cic. u. Tac.: lepidae, Plaut.: littera longa, Plaut.: litterae maximae, Unzialbuchstaben, Cic.: minutae, Plaut. u. Cic.: minutulae, Vopisc., minutissimae, Suet.: littera quadrata, Unzialschrift, Petron.: litterae oblitteratae, Tac.: priscae, Cic. u. Liv.: littera salutaris (das A als Abkürzung von absolvo), Ggstz. littera tristis (das C als Abkürzung von condemno), Cic. Mil. 15: littera sanguinolenta, Ov.: litterae veterrimae Graecorum, Tac. – tres litteras adicere (sc. Latinis litteris), Tac.: obscenius concurrunt litterae, Cic.: Helvetiorum tabulae litteris Graecis confectae, Caes.: epistula Graecis conscripta litteris, Caes.: tabula conscripta litteris verbisque Graecis, Suet.: alqd litteris consignare od. custodire, etw. schriftlich aufzeichnen, Cic.: hinc liber non parum continet litterarum, ist schon ausführlich genug geworden, Cic.: eos versus in litteras dare, niederschreiben, Macr.: digerere in litteram, alphabetisch ordnen, Sen.: litteras discere, das Alphabet lernen, Plaut.: litterarum nomina et contextum prius quam formas discere, Quint.: apud alqm litteras discere, bei jmd. lesen lernen, Cic.: littera pro verbis, quam pes in pulvere duxit, Schriftzeichen, die der Fuß im St. zog, Ov.: reliquas gemmas per litterarum ordinem (in alphabetischer Ordnung) explicare, Plin.: nulla quae possit exstat littera Nasonis sanguinolenta legi, Ov.: ne illi sit cera, ubi facere possit litteras (schreiben könne), Plaut.: ne litteram quidem ullam focimus (habe geschrieben) nisi forensem, Cic.: ex se facere litteram longam (ein I), sich aufhängen, Plaut.: eius diei senatus consulta aureis litteris figere in curia, in goldener Schrift an der Kurie anbringen, Tac.: littera fundit se (zerfließt auf dem Papier), Plin.: haerere circa litterarum formas, noch beim Buchstabieren stehen, Quint.: rostro humi A litteram imprimere (v. Schwein), Cic.: litteras incīdere in lignum, Gell.: grandibus litteris nomen incīdere, Cic.: foedus litteris incīdere, Liv.: in basi statuarum maximis litteris incisum esse, Cic.: de alqa re littera nulla in eorum scriptis invenitur, Cic.: legere (lesen können) litteras minutulas, Vopisc.: alqd litteris mandare, niederschreiben, Cic. u. Caes.: ad me litteram numquam misit, Cic. (u. so ellipt., neque ullam litteram ad me, verst. misit, Cic.): alqm (= alcis vitam) in litteras mittere, jmds. Leben niederschreiben, Vopisc.: vellem nescirem litteras! u. quam vellem nescire litteras! o daß ich doch nicht schreiben könnte! Sen. de clem. 2, 1, 2 u. Suet. Ner. 10, 2 (versch. von unten no. II, B, 2, c): litteris parcere, das Papier schonen, Cic.: nullam litteram pupillo, nullam matri eius, nullam tutoribus reddidit, gab dafür keinen B., Cic.: vitam alcis in litteras referre, niederschreiben, Vopisc.: sedecim litterarum formas repperisse, Tac.: litteram nullam reliquisse (hinterlassen haben), Cic.: littera alia aliam scandit, Plaut.: scire litteras, die B. kennen = lesen od. schreiben können, Plaut. truc. 735. Cornif. rhet. 3, 30. Vitr. 1, 1, 4; dah. auch = die Buchführung verstehen, Cic. de rep. 5, 5 (versch. von unten no. II, B, 2, c): si unam litteram Graecam scisset (verstanden hätte), Cic. Verr. 4, 127: lapidarias litteras scire, die Lapidarschrift kennen, Petron. 58, 7: nullam litteram scripsisse (schriftlich aufgezeichnet haben, v. einem Dichter), Cic.: has (litteras) gallina scripsit, Plaut.: super (oben über der Tür) quadratā litterā scriptum CAVE CANEM, Petron.: lex vetusta est, priscis litteris verbisque scripta, Liv.: litterarum ductus sequi, Quint.: sonos vocis paucis litterarum notis terminare, auf nur w. B. beschränken = mit nur w. B. bezeichnen, Cic.: locum (eine Stelle aus einem Buche) ad litteras subicere, buchstäblich unten anführen, Ouint.: ut plerique in litteras tradunt, schriftlich überliefern, Spart.: in reliquis rebus Graecis litteris uti, Caes.: suis litteris perverse uti, von der Rechten zur Linken schreiben (von den Ägyptern), Mela.

    II) meton.: A) Sing. littera, 1) die Schriftzüge, die Handschrift jmds., Alexidis manum amabam, quod tam prope accedebat ad similitudinem tuae litterae, weil sie deinen Schriftzügen so ganz ähnlich war, Cic. ad Att. 7, 2, 3.

    2) poet. statt Plur. litterae, das Geschriebene, die Aufzeichnung, a) das Schreiben, der Brief, Ov. her. 3, 1; 5, 2; 6, 9; 12, 114; amor. 1, 12, 2; met. 9, 515 u.a. Tibull. 3, 2, 27. Mart. 10, 73, 1. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 685. – b) eine Handschrift = eine Schuldverschreibung, ein Schuldschein, littera poscetur, Ov. art. am. 1, 428. – c) eine Grabschrift, in sepulchro si non urna, tamen iunget nos littera, Ov. met. 11, 706. – d) die Literaturrichtung, Ov. trist. 5, 3, 54.

    B) Plur. litterae, das Geschriebene, 1) im allg., die schriftliche Aufzeichnung, quod parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere, Liv. 6, 1, 2: rarae per ea tempora litterae erant, Liv. 7, 3, 6: eos, qui discunt, litteris confisos minus memoriae studere, Caes. b. G. 6, 14, 4 (versch. litteris confidere unten no. II, B, 2, c aus Vitr. 1, 1, 2): sed, quod litteris exstet (soweit die schr. Aufz. reicht), Pherecydes Syrius primus dixit animos esse hominum sempiternos, Cic. Tusc. 1, 38: sed propria legis et ea, quae scripta sunt, et ea, quae sine litteris (ohne geschrieben zu sein) aut gentium iure aut maiorum more retinentur, Cic. part. or. 130.

    2) insbes.: a) die Schrift, das Schriftstück, der Aufsatz, das Dokument, die Urkunde, die Verfügung, der Kontrakt, meae litterae, Cic.: litterae divinae, sanctae, heilige Schrift, Bibel, Lact.: dass. litterae sacrae, Augustin.: Graecae de philosophia litterae, Cic.: priscae Graecorum litterae, Cic.: litterae ad sacra pertinentes, Ritualbücher, Lact.: litterae publicae (Urkunden), Cic.: litterae imperatorum, Schriftstücke, Dokumente, Tac.: hanc scientiam pluribus et illustrioribus litteris (Werke) explicare, Cic.: cedo mihi eiusdem praetoris litteras (Schriften, Protokolle) et rerum decretarum et frumenti imperati, Cic.: eos libros omnes litterasque deferre, Bücher u. Schriften (Weissagebücher, Gebetsformeln, Ritualbücher), Liv.: heres eius venit eo, ubi non modo res (das Vermögen) erat, sed ratio (Rechnungen) quoque omnis et omnes litterae (alle darauf bezüglichen Schriftstücke), Cic.: litteras (schriftliche Beweise) conquirere, Cic.: sanctae litterae docent (in der Bibel steht), m. folg. Acc. u. Infin., Lact.: quas ego litteras (Urkunden) obsignandas publico signo et deportandas (hierher bringen) curavi, Cic.: cum ab omnibus (civitatibus Siciliae) mandata, legatos, litteras (Urkunden) testimoniaque sumpsissem (angenommen hatte), Cic.: hic propter magnitudinem furti sunt, ut opinor, litterae factae, ist ein Kaufbrief (Kaufkontrakt) angefertigt worden, Cic.: litteras (das Ernennungsschreiben, Diplom) revocavit, Suet.

    b) der Brief, das Schreiben, auch ein amtliches, der Bericht, der Erlaß, die Botschaft, Depesche, der Auftrag (vgl. epistula), litterae ab alqo, Caes.: litterae ad alqm, Cic.: litterae in (gegen) alqm, Tac. ann. 6, 9: ecce tuae litterae de Varrone, Cic. – nuntii litteraeque, litterae nuntiique, Caes. – litterae regis, Liv.: litterae Caesaris, Caes.: litterae grates agentes, Danksagungsschreiben, Tac.: litterae commendantium, Empfehlungsschreiben, Fronto: litterae paucorum versuum (Zeilen), Liv. – res dignae litteris nostris, die verdienen, daß ich sie dir mitteile, Cic.: ad litteras scribendas pigerrimus, Cael. in Cic. ep.: tempus mutum a litteris, Cic. – fasciculus litterarum, Cic.: libri (Faszikel) allatarum (angekommener) u. missarum (abgegangener) litterarum, Cic.: vicissitudo litterarum, Briefwechsel, Hieron. epist. 8 in. – tanta auctoritas litterarum, so wichtige Briefe, Cic.: brevitas tuarum litterarum, Cic.: tanta erat crebritas litterarum, Cic.: nullus delectus litterarum, Cic.: litterarum tuarum accuratissima diligentia, Cic.: exemplum (Abschrift) Caesaris litterarum, Cic.: humanitas litterarum tuarum, Cic.: inconstantia mearum litterarum, Cic.: inopia testium ac litterarum, Cic.: intermissio litterarum tuarum, Cic.: si intervallum longius erit mearum litterarum, Cic.: litterarum multitudine alci molestiorem esse, Cic.: litterarum neglegentia, Saumseligkeit im Briefschreiben, Cic.: prudentia litterarum tuarum valde mihi grata est, Cic.: iucundus est mihi sermo litterarum tuarum, Cic. – litterae acerbae, acerbissimae, Cic.: satis aculeatae, Cic.: amabiles, Cic.: antemeridianae, am Vormittag eingetroffene od. empfangene (Ggstz. postmeridianae od. vespertinae), Cic.: antiquiores litterae, von früherem Datum, Cic.: ardentes in alqm litterae, Cic.: litterae argutissimae, Cic.: atrocissimae (entsetzlicher), Cic.: breves, Cic.: commendaticiae, Empfehlungsschreiben, Cic. u. ICt.: binae continuae, Cic.: commendatoriae, Empfehlungsschreiben, Sidon.: consolatoriae, Trostschreiben, Cic.: contrariae, Erlasse, die Widersprüche enthalten, Cic.: crebrae, Cic.: crebrae Pompei, Caes.: crebriores litterae nuntiique, Caes.: litterae dignae Ap. Claudio, Cic.: disertae, mit rednerischer Kunst geschriebener, Cic.: domesticae, Familienbriefe, Cic. ep. ad Brut.: exitiales, Liv.: exspectatissimae, Cic.: falsae, Cic. u. Liv.: frigidae et inconstantes Lepidi, Cic.: gratissimae, Cic.: gratulatoriae, Glückwunsch, Augustin.: litterae tuae mirabiliter gratae sunt senatui, Cic.: litterae humanissimae, Cic.: litterae illitteratissimae, Cic.: improbissimae, Cic.: Bibuli impudentissimae, Cic.: inanes (inhaltleere), Cic. ep. 6, 22, 1 (versch. von oben no. I): incorruptae, Cic.: iniquae, Unbilligkeiten enthaltende Erlasse, Cic.: inusitatae, etwas Ungewöhnliches enthaltende Erlasse, Cic.: iucundae mihi tuae de Britannia litterae, Cic.: laureatae litterae, Siegesnachrichten, Liv. (vgl. laureatus): litterae in Antonium admodum lenes, Cic. ep. ad Brut.: litterae paulo liberiores, Cic.: matutinae, am Morgen eingetroffene od. empfangene, Cic.: minaces et acerbae, Cic.: mordacissimae, Hieron.: novae, Cic.: odiosae, Cic.: Annali pergratae litterae tuae fuerunt, Cic.: litterae plenae amoris et officii, Cic.: plenae humanitatis, officii, dignitatis, Cic.: litterae alcis plenissimae amoris, humanitatis, officii, diligentiae, Cic.: litterae pomeridianae (postmeridianae), am Nachmittag eingetroffene od. empfangene, Cic.: litterae proximae (der letzte), Cic.: rarae, Cic.: publicae (amtliches), Cic.: recentissimae, Cic.: litterae Caesaris refertae omni officio, diligentiā, suavitate, Cic.: litterae superiores (vorige), Cic.: stomachosiores, Cic.: suaves, Cic.: tumultuosiores (beunruhigendes), Suet.: tristes, Cic.: tuae et unae et alterae litterae, Cic.: litterae uberiores, uberrimae, Cic.: litterae magnificis verbis, rerum vacuae, Tac.: litterae vehementes, Cic.: verbosiores alcis litterae, Nep.: litterae vespertinae, am Abend eingetroffene od. erhaltene (Ggstz. antemeridianae), Cic.: tuae litterae iam nimis veteres sunt, Cic.: Cassii litterae victrices, Siegesberichte, Siegesbotschaften, Cic.: litterae a scriba vitiatae, Liv. – ab alqo litteras accipere, Cic.: litteras Romae accipere, Cic.: accepisse alcis litteras a. d. quintum Terminalia Laodiceae, Cic.: litterae, quas proxime acceperam, Cic.: litteras adiungere (beischließen), Cic.: litteras afferre (überbringen), zB. is qui litteras attulit, der Überbringer des Br., Cic.: litterae afferuntur, treffen ein, zB. nimium raro nobis abs te litterae afferuntur, Cic.: alci afferuntur ex Asia cotidie litterae, Cic.: litterae allatae ab urbe, Liv.: libri (Faszikel) allatarum litterarum (Ggstz. libri missarum litterarum), Cic.: litterae tuae mihi somnum attulerunt, Cic.: litteras aperire, Cic.: alqm crebris litteris appellare, Cic.: litteras approbare (als den seinigen anerkennen), Cic. ep. ad Brut.: quod antiquior dies (älteres Datum) in tuis fuisset ascripta litteris quam in Caesaris, Cic.: assentiri litteris regis, Cic.: crebro illius litterae ab aliis ad nos commeant, Cic.; vgl. cum litterae per milites commearent (übermittelt wurden), Tac.: litteris Labieni certiorem fieri m. folg. Acc. u. Infin., Caes.: cognoscere ex litteris, Cic., ex nuntiis litterisque, Caes.: per litteras tecum quam saepissime colloquor, Cic.: committere alqd litteris, Cic.: litteras temere committere non audere, Cic.: alci paulo liberiores litteras committere non audere, Cic.: litteras componere ad alqm, Tac. (vgl. litterae a Graccho compositae, Tac.): si sciant, quid litterarum et cuius generis conficiam, Cic.: hae litterae vehementer confirmabant (ermutigte) mentes oppidanorum, Auct. b. Hisp.: conquiescent litterae, nisi quid novi exstiterit, Cic.: dare litteras alci, einhändigen, zur Bestellung mitgeben, Cic.: ebenso dare alci litteras ad alqm (an jmd.), Cic.: aber dare litteras ad alqm, an jmd. ausfertigen, mit jmd. korrespondieren, an jmd. schreiben, Cic.: ebenso ad alqm accuratissimas litteras dare, Cic.: satis aculeatas ad Dolabellam litteras dedi, Cic.: u. nihil ad alqm dare litterarum, Cic.: inde has litteras postridie ante lucem dedi, Cic.: binas a te accepi litteras Corcyrae datas, Cic.: litterae datae Idibus Nov., mit dem Datum vom 13. Nov., Cic.: dedere alci litteras, einhändigen, zur Bestellung mitgeben, Cic.: litteras deferre ad alqm, Cic.: Leonidae litterae me non satis delectarunt, Cic.: vehementer delector tuis litteris, Cic.: describere alqd litteris, Cael. in Cic. ep.: desiderare alcis litteras, Cic.: elicere alcis litteras, Cic., alcis verbosiores litteras, Nep.: elicere alias ab alqo litteras, Cic.: exanimatus tuis litteris, Cic.: exarare litteras inter cenam, Cic. fr., ad alqm harum litterarum exemplum in codicillis, Cic.: litteras excĭdisse in via, seien unterwegs verloren gegangen, Cic.: alcis litteras exspectare, avide od. vehementer exspectare, cotidie exspectare, Cic.: statim extrudere (hinausjagen = in aller Eile abschicken) tabellarios litterasque ad Ciceronem, Cic. ep. ad Brut.: flagitare ab alqo promissa per litteras, Cic.: inde ad Antonium fratrem litteras facere (ausfertigen), Iustin. 27, 2, 6 (vgl. heri effeci epistulam ad Caesarem, Cic. ad Att. 13, 26, 2): gratulari alci litteris, Cic.: abs te proximas (letzten) litteras habebam Epheso a. d. V. Idus Sextil. datas, Cic.: impetrare alqd litteris paucorum versuum, Liv.: in ipsum discessum senatus incĭdisse credo meas litteras, Cic.: litterae incĭdunt in alienum, fallen in fremde Hand, Cic.: quantum ex tuis litteris intellegere potui, Cic.: litteras alcis intercipere, Cic. u.a.: litterae intereunt (gehen verloren), Cic.: invito eum per litteras, ut apud me deversetur, Cic.: alcis litteras legere, Cic., legisse libentissime, Cic.: aber legere (vorlesen) alci litteras, Tac.: tuae litterae planius loquebantur et uberius quam volgi sermo, Cic.: alci per litteras magnopere mandare, ne etc., Caes.: alci minari in litteris, Cic.: mittere alcis litteras ad alqm, Cic.: mittere ad alqm litteras, an jmd. einen Brief abgehen lassen = an jmd. schreiben, zB. confestim ad Caesarem, Caes.: domum ad se, Cic.: ad senatum populumque Rom. de rebus a se gestis, Liv.: Cn. Pompei litterae ad Hvpsaeum et Hypsaei ad Pompeium missae, Cic.: so auch litteras mittere (einen Brief schicken mit der Meldung, brieflich melden) m. folg. Acc. u. Infin., Auct. b. Hisp. 28, 2: litteras mittere ad alqm (den Auftrag schicken) mit folg. ut u. Konj., Hirt. b. G. 8, 6, 3 u.a. Caes. b. c. 1, 9, 3. Auct. b. Alex. 42, 5 u. 44, 2: ebenso litteras mittere alci, ut etc., Auct. b. Hisp. 4. § 4: u. litteras mittere ad alqm mit folg. bl. Konj., Caes. b. c. 3, 23, 3. Auct. b. Alex. 59, 3: litteras (schriftliche Aufforderung) nuntiosque ad alqm mittere mit folg. ne u. Konj., Caes. b. G. 1, 26, 6: queri apud alqm per litteras mit folg. Acc. u. Infin., Cic.: lex litteras iudicum signis obsignari iubet, Cic.: obstrepere alcis litteris, Cic.: litteras perferre, richtig bestellen, Caes.: ad me mihi exspectatissimae litterae perferuntur, Cic.: unis litteris totius aestatis res gestas perscribere, Cic.: praemisit mihi odiosas litteras hoc exemplo, Cic.: recitare alcis litteras, Cic.: recitatis litteris per (von) Xenarchum praetorem, Liv.: reddere alci litteras, einhändigen, Cic. u.a.: crebro regustare alcis litteras, Cic.: litteras Caesari remittit (er berichtet an C. zurück) m. folg. indir. Fragesatz, Caes. b. G. 5, 47, 5: requirere alcis litteras, einen Br. von jmd. verlangen, Cic. ep. ad Brut.: litteras resignare, Cic.: rescribere ad eas litteras, ad eas ei litteras nihil, Cic.: alcis litteris respondere, brevi respondere, Cic.: litterae eorum decretis decumanorum remotae sunt, sind beiseite geschafft worden, Cic.: litteras alcis scindere (zerreißen), Cic.: litterae falsae, signo adulterino T. Quinctii signatae, Liv.: non nihil significabant (enthielt leise Andeutungen) tuae litterae m. folg. Acc. u. Infin., Cic. ep. 2, 13, 2: scribere litteras, Caes., ad alqm, Cic.: extemplo scribere litteras Romam, Liv.: de alqo ad alqm humanissimas litteras scribere, Cic.: litterae tam accurate scriptae, Cic. ep. ad Brut.: moderate et benigne scriptas esse censentes litteras, Liv.: ita sunt litterae humaniter scriptae, Cic. fr.: litterae scriptae humanissime, Cic.: Vettius testatur litteris tuum impudentissimum furtum, Cic.: ad tuas venio litteras, ich komme nun auf deinen Br., Cic.: a te litterae non venerunt (sind angekommen), Cael. in Cic. ep.: dum tibi litterae meae veniant, Cic.: litterae Capuam ad Pompeium volare dicebantur, es hieß, ein Kurier mit einer Depesche sei nach K. zu P. geeilt, Cic. c) wissenschaftliche Kenntnisse od. Bildung, Wissenschaften, Gelehrsamkeit, wissenschaftliche Beschäftigung, wissenschaftliche Studien, Sprachstudium, Sprachwissenschaft, Literatur, litterarum cognitio et poëtarum, Cic.: litterarum scientia, Cic.: litterarum studium, Cic.: Graecarum litterarum doctor, Nep.: gymnasium litterarum, Sidon. epist. 1, 6, 2: civitas litterarum, Cassiod. var. 5, 22, 1. – litterae altiores, Plin.: communes (gewöhnliche w. K.), Cic.: domesticae, theoretische, wissensch. Bestrebungen (Ggstz. forenses artes, die praktischen auf dem Forum), Cic.: elementariae, Elementarkenntnisse, Capit.: Graecae, Latinae, Cic.: interiores, Cael. in Cic. ep.: interiores et reconditae, Cic.: oratoriae, Lact.: Graecorum penitissimae, Macr.: serviles, Sen.: vulgares, Cic. – cupidissimus litterarum, Nep.: litteris omnibus a pueritia deditus, Cic.: doctus Graecis litteris, Cic.: Graecis litteris eruditus, Cic.: eruditissimus et Graecis litteris et Latinis, Cic.: Graecarum litterarum expers od. rudis, Nep.: communium litterarum et politioris humanitatis expers, Cic.: ignarus etiam servilium litterarum, der nicht einmal so viel Wissenschaften kennt wie ein Sklave, Sen.: litteris elementariis et calculo imbutus, im Lesen u. Schreiben u. im Rechnen unterrichtet, Capit.: perfectus in litteris, wissenschaftlich ausgebildet, Cic.: in primis studiosus litterarum, Nep.: litteris tinctus, einen Anstrich von wissensch. Bildung besitzend, Cic.: alter litterator fuit, alter litteras sciens, ein wissensch. gebildeter Mann, ein wirklicher Gelehrter, Gell. – abdere se litteris od. in litteras, Cic.: abest historia litteris nostris (unserer Literatur), Cic.: abhorrere a litteris, ab humanitate, für einen wirklich durchgebildeten Menschen sich nicht ziemen, Cic.: litteras amare, Nep.: litterarum studium arripere, sich auf die Beschäftigung mit den Wissenschaften werfen, Nep.: litteris confidere, sich bloß auf wissensch. Studien stützen, Vitr. 1, 1, 2 (vgl. oben no. II, B, 1): se per litteras consolari, Cic.: sine litteris contendere, ohne wissensch. Studium sich bemühen, Vitr.: illae scilicet litterae conticuerunt forenses et senatoriae, Cic.: dare se huic etiam generi litterarum, Cic.: huic studio litterarum penitus se dedere, Cic.: dedere se litteris, Cic.: dedere se litteris sermonique Persarum, Nep.: dedere se ad litteras memoriasque veteres, Gell.: delectari in litteris, Cic.: Graecas litteras (das Griechische) in senectute didicisse, Cic.: in Bithynia oratorias litteras docere, Lact.: id litterae docent, das lernen wir durch die Sprachwissenschaft, Cic.: de Graecorum penitissimis litteris hanc historiam eruisse, Macr.: explicare alcis litteras, jmds. Studium betreiben, Cic.: philosophiam Latinis litteris illustrare, Cic.: litteris se involvere, Cic.: alqd Latinis litteris mandare, in die lat. Sprache od. Literatur übertragen, Cic. de fin. 1, 1. – nescire litteras, ohne gelehrte Kenntnisse (wissenschaftliche Bildung) sein, Cic. Brut. 259 (versch. von oben no. I): non eā re litteras quoque alias nescio, so bin ich doch deshalb sonst nicht ohne wissenschaftliche Bildung, Gell. 4, 1, 13: neque ullos versus neque ullas litteras nosse, irgend etwas Wissenschaftliches verstehen, Cic.: nunc mihi nihil libri, nihil litterae, nihil doctrina (Philosophie) prodest, Cic.: scire litteras, wissenschaftliche Kenntnisse besitzen, Cic. de fin. 2, 12 (versch. von oben no. I): u. so litterarum admodum nihil sciebat, wissenschaftl. Bildung besaß er gar nicht, Cic. Brut. 210: studere litteris, Cic.: aut litteris Graecis aut sermoni studere, Iustin.: erant in eo plurimae litterae nec eae vulgares, sed interiores quaedam et reconditae, Cic.: litteris sustentari et recreari, Cic.: omnia reliqua tempora litteris tribuere, Nep.: non nihil temporis tribuere litteris, Nep.: aut possem vivere, nisi in litteris viverem? Cic.: litteras vorare cum alqo, Cic. – / Die Schreibung littera gew. in den besten Hdschrn. u. in Inschrn. (zB. Corp. inscr. Lat. 4, 1891; 5, 532, 2, 1; 6, 1751. Edict. Diocl. 7, 66; vgl. Brambach Hilfsb. S. 46); doch auch litera, s. Fleckeisen im Rhein. Mus. 8, 229.

    lateinisch-deutsches > littera

  • 16 admoneo

    admŏnĕo, ēre, mŏnŭi, mŏnĭtum - tr. - [st2]1 [-] avertir, faire souvenir de, faire songer (à une chose, présente ou passée), rappeler, informer. [st2]2 [-] faire songer (à un fait à venir), inviter, exhorter. [st2]3 [-] donner une leçon, châtier, admonester.    - admonere aliquem alicujus rei (aliqua re, aliquid): faire songer à qqn à propos de qqch, avertir qqn de qqch, rappeler qqch à qqn.    - admonere alicujus rei (de aliqua re): faire songer à qqch.    - admonere + prop. inf.: rappeler que, avertir que.    - quanta vis fraterni sit amoris admonere, Cic. Fam. 5, 2: faire comprendre quelle est la puissance de l'amour fraternel.    - admonere aeris alieni, Cic. Top. 1, 5: rappeler une dette, sommer un débiteur.    - sol ire lavatum admonuit, Hor. S. 1, 6, 125: le soleil nous fit souvenir d'aller au bain.    - admoneri ad: être poussé à, être engagé à.    - admonere (ut) + subj.: engager à.    - me tuis verbis admonuit, ut scriberem, Cic. Fam. 9, 6: il m'a engagé de ta part à écrire.    - hunc admonet iter caute faciat: il l’avertit d’être sur ses gardes pendant son trajet.    - admonere ne: engager à ne pas.    - admonere juvencum flagello, Col.: stimuler un taureau avec le fouet.    - admonere liberos verberibus, Sen. Clem. 1, 14: corriger ses enfants en les frappant.
    * * *
    admŏnĕo, ēre, mŏnŭi, mŏnĭtum - tr. - [st2]1 [-] avertir, faire souvenir de, faire songer (à une chose, présente ou passée), rappeler, informer. [st2]2 [-] faire songer (à un fait à venir), inviter, exhorter. [st2]3 [-] donner une leçon, châtier, admonester.    - admonere aliquem alicujus rei (aliqua re, aliquid): faire songer à qqn à propos de qqch, avertir qqn de qqch, rappeler qqch à qqn.    - admonere alicujus rei (de aliqua re): faire songer à qqch.    - admonere + prop. inf.: rappeler que, avertir que.    - quanta vis fraterni sit amoris admonere, Cic. Fam. 5, 2: faire comprendre quelle est la puissance de l'amour fraternel.    - admonere aeris alieni, Cic. Top. 1, 5: rappeler une dette, sommer un débiteur.    - sol ire lavatum admonuit, Hor. S. 1, 6, 125: le soleil nous fit souvenir d'aller au bain.    - admoneri ad: être poussé à, être engagé à.    - admonere (ut) + subj.: engager à.    - me tuis verbis admonuit, ut scriberem, Cic. Fam. 9, 6: il m'a engagé de ta part à écrire.    - hunc admonet iter caute faciat: il l’avertit d’être sur ses gardes pendant son trajet.    - admonere ne: engager à ne pas.    - admonere juvencum flagello, Col.: stimuler un taureau avec le fouet.    - admonere liberos verberibus, Sen. Clem. 1, 14: corriger ses enfants en les frappant.
    * * *
        Admoneo, admones, pen. corr. admonui, admonitum, pen. cor. admonere. Admonnester, Adviser, Advertir.
    \
        Admonere ad aurem. Cic. Advertir tout bas à l'oreille.
    \
        Admonere aliquem verbis alterius. Cic. L'advertir de par un autre.
    \
        Admonere flagello. Columel. Fouetter, Donner du fouet au beuf pour le haster un petit d'aller.

    Dictionarium latinogallicum > admoneo

  • 17 argumentor

    argūmentor, āri, ātus sum    - intr. et tr. - apporter des preuves, argumenter, produire comme preuve, démontrer.    - part. parf. sens passif August. d. Prisc. 8, 17. [st1]1 [-] int. - apporter des preuves, raisonner sur des preuves, argumenter.    - sed quid ego argumentor? quid plura disputo? Cic. Mil. 44: mais à quoi bon raisonner? à quoi bon discuter davantage?    - de aliqua re argumentari, Cic. Inv. 2, 88, etc.: argumenter sur qqch.    - in aliqua re argumentari, Cic. Scaur. 14: argumenter sur qqch. [st1]2 - tr. - produire comme preuve.    - illa non argumentabor quae sunt gravia vehementer, Cic. Clu. 64, je ne ferai pas état dans mon argumentation de ces considérations qui sont d'un très grand poids (suivent des prop. inf.).    - cf. Liv. 33, 28, 8 ; 38, 45, 5.    - avec prop. inf. es argumentatus amoris esse hoc signum, Cic. Dom. 22: tu as voulu prouver que c'était une marque d'amitié.    - avec interr. ind. argumentaris, quid sit sperandum, Cic. Att. 3, 12, 1: tu me démontres avec preuves à l'appui ce que je dois espérer.    - cf. Liv. 39, 36, 16.
    * * *
    argūmentor, āri, ātus sum    - intr. et tr. - apporter des preuves, argumenter, produire comme preuve, démontrer.    - part. parf. sens passif August. d. Prisc. 8, 17. [st1]1 [-] int. - apporter des preuves, raisonner sur des preuves, argumenter.    - sed quid ego argumentor? quid plura disputo? Cic. Mil. 44: mais à quoi bon raisonner? à quoi bon discuter davantage?    - de aliqua re argumentari, Cic. Inv. 2, 88, etc.: argumenter sur qqch.    - in aliqua re argumentari, Cic. Scaur. 14: argumenter sur qqch. [st1]2 - tr. - produire comme preuve.    - illa non argumentabor quae sunt gravia vehementer, Cic. Clu. 64, je ne ferai pas état dans mon argumentation de ces considérations qui sont d'un très grand poids (suivent des prop. inf.).    - cf. Liv. 33, 28, 8 ; 38, 45, 5.    - avec prop. inf. es argumentatus amoris esse hoc signum, Cic. Dom. 22: tu as voulu prouver que c'était une marque d'amitié.    - avec interr. ind. argumentaris, quid sit sperandum, Cic. Att. 3, 12, 1: tu me démontres avec preuves à l'appui ce que je dois espérer.    - cf. Liv. 39, 36, 16.
    * * *
        Argumentor, argumentaris, argumentari. Cic. Amener raisons et conjectures pour prouver quelque chose.
    \
        Illa non argumentabor, quae sunt grauia. Cic. Je ne les ameneray point pour preuves, Je ne m'arrestray point là dessus.
    \
        Sed quid argumentor? Cic. Pourquoy m'empesche je de vouloir prouver cela?

    Dictionarium latinogallicum > argumentor

  • 18 argumentum

    argūmentum, i, m. [arguo] [st1]1 [-] ce qui fait connaître, déclaration, exposition; signe, indication, indice.    - unicum fugitivi argumentum, Petr. 105: le seul signalement qui dénonçât le fugitif.    - amoris est hoc argumentum, non malignitatis, Petr. 137: c'est par là que je t'indique mon affection et non ma malignité.    - cantus, animi felicia laeti argumenta, Ov. M. 4: chants, témoignages du bonheur des coeurs joyeux.    - odoris argumenta, Plin. 12, 15, 35, 68: les caractéristiques d'une odeur. [st1]2 [-] indication d'un sujet, sujet, matière, objet, argument (d'une pièce); oeuvre, poème, fable.    - argumentum comœdiae, Plaut. Amp. 95, etc.: argument (sujet) d'une comédie.    - cf. Cic. Inv. 1, 27; Cael. 64; Quint. 5, 10, 9.    - contionis argumentum, Cic. Har. 8: thème d'une harangue.    - epistulae argumentum, Cic. Att. 10, 13, 2 [9, 4, 1]: matière d'une lettre.    - notam judici fabulam, quippe apud ipsum auctorem argumenti, peragit, Liv. 3, 44, 9: il joue jusqu'au bout sa comédie connue du juge, puisqu'il la joue devant celui précisément qui en a fourni la donnée.    - explicare argumenti exitum, Cic. Nat. 1: trouver un dénouement.    - ex ebore diligentissime perfecta argumenta erant in valvis, Cic. Verr. 4, 124: il y avait sur les portes des sujets en ivoire du travail le plus accompli.    - sum argumenti conditor ipse mei, Ov. Tr. 5: je suis moi-même le sujet de mon poème. [st1]3 [-] argument, preuve, témoignage.    - hoc mihi erit argumento: cela me servira de preuve.    - mores quidem populi Romani quantum mutaverint, vel hic dies argumento erit, Liv. 39: ce jour seul suffira pour prouver combien les moeurs des Romains ont changé.    - argumenti satis est, Cic.: c'est une preuve suffisante.    - argumentis philosophorum credere, Cic. Ac. 2, 117: croire aux arguments des philosophes.    - argumenta criminis, Cic. Verr. 2, 101: preuves à l'appui d'une accusation.    - Siculorum erga te voluntatis argumenta, Cic. Verr. 2, 157: preuves des dispositions des Siciliens à ton égard.    - praetereo illud quod mihi maximo argumento ad hujus innocentiam poterat esse, Cic. Amer. 75: je laisse de côté le trait suivant qui pouvait me fournir un argument très fort en faveur de son innocence.    - quod idem maestitiam meam reprehendit, idem jocum, magno argumento est me in utroque fuisse moderatum, Cic. Phil. 2, 39: le fait qu'il me reproche en même temps ma tristesse et mon enjouement est une bonne preuve que sur les deux points j'ai gardé la mesure.    - id satis magnum argumentum esse dixisti, cur esse deos confiteremur, Cic. Nat. 1, 62: tu as dit que c'était un argument suffisant pour nous faire reconnaître l'existence des dieux.    - philosophorum exquisita quaedam argumenta, cur esset vera divinatio, collecta sunt, Cic. Div. 1, 5: on a recueilli certains arguments de choix des philosophes destinés à prouver pourquoi il y a vraiment une divination.    - vincon' argumentis, te non esse Sosiam? Plaut. Am.: t'ai-je convaincu que tu n'es pas Sosie?
    * * *
    argūmentum, i, m. [arguo] [st1]1 [-] ce qui fait connaître, déclaration, exposition; signe, indication, indice.    - unicum fugitivi argumentum, Petr. 105: le seul signalement qui dénonçât le fugitif.    - amoris est hoc argumentum, non malignitatis, Petr. 137: c'est par là que je t'indique mon affection et non ma malignité.    - cantus, animi felicia laeti argumenta, Ov. M. 4: chants, témoignages du bonheur des coeurs joyeux.    - odoris argumenta, Plin. 12, 15, 35, 68: les caractéristiques d'une odeur. [st1]2 [-] indication d'un sujet, sujet, matière, objet, argument (d'une pièce); oeuvre, poème, fable.    - argumentum comœdiae, Plaut. Amp. 95, etc.: argument (sujet) d'une comédie.    - cf. Cic. Inv. 1, 27; Cael. 64; Quint. 5, 10, 9.    - contionis argumentum, Cic. Har. 8: thème d'une harangue.    - epistulae argumentum, Cic. Att. 10, 13, 2 [9, 4, 1]: matière d'une lettre.    - notam judici fabulam, quippe apud ipsum auctorem argumenti, peragit, Liv. 3, 44, 9: il joue jusqu'au bout sa comédie connue du juge, puisqu'il la joue devant celui précisément qui en a fourni la donnée.    - explicare argumenti exitum, Cic. Nat. 1: trouver un dénouement.    - ex ebore diligentissime perfecta argumenta erant in valvis, Cic. Verr. 4, 124: il y avait sur les portes des sujets en ivoire du travail le plus accompli.    - sum argumenti conditor ipse mei, Ov. Tr. 5: je suis moi-même le sujet de mon poème. [st1]3 [-] argument, preuve, témoignage.    - hoc mihi erit argumento: cela me servira de preuve.    - mores quidem populi Romani quantum mutaverint, vel hic dies argumento erit, Liv. 39: ce jour seul suffira pour prouver combien les moeurs des Romains ont changé.    - argumenti satis est, Cic.: c'est une preuve suffisante.    - argumentis philosophorum credere, Cic. Ac. 2, 117: croire aux arguments des philosophes.    - argumenta criminis, Cic. Verr. 2, 101: preuves à l'appui d'une accusation.    - Siculorum erga te voluntatis argumenta, Cic. Verr. 2, 157: preuves des dispositions des Siciliens à ton égard.    - praetereo illud quod mihi maximo argumento ad hujus innocentiam poterat esse, Cic. Amer. 75: je laisse de côté le trait suivant qui pouvait me fournir un argument très fort en faveur de son innocence.    - quod idem maestitiam meam reprehendit, idem jocum, magno argumento est me in utroque fuisse moderatum, Cic. Phil. 2, 39: le fait qu'il me reproche en même temps ma tristesse et mon enjouement est une bonne preuve que sur les deux points j'ai gardé la mesure.    - id satis magnum argumentum esse dixisti, cur esse deos confiteremur, Cic. Nat. 1, 62: tu as dit que c'était un argument suffisant pour nous faire reconnaître l'existence des dieux.    - philosophorum exquisita quaedam argumenta, cur esset vera divinatio, collecta sunt, Cic. Div. 1, 5: on a recueilli certains arguments de choix des philosophes destinés à prouver pourquoi il y a vraiment une divination.    - vincon' argumentis, te non esse Sosiam? Plaut. Am.: t'ai-je convaincu que tu n'es pas Sosie?
    * * *
        Argumentum, argumenti, Verbale. Cic. Raison et preuve de quelque chose doubteuse, Argument, Signe, Indice, Conjecture, Motif.
    \
        Argumenta criminis alicuius. Quint. Raisons par lesquelles on prouve quelque crime avoir esté commis.
    \
        In argumentum ducere rem aliquam. Quint. Amener pour preuve.
    \
        In argumentum obiicere. Quintil. Pour preuve.
    \
        Argumentum graue. Quintil. De grand poix.
    \
        Argumentum vanum. Quintil. Vain, et de nulle efficace ou valeur.
    \
        Sine argumento maledicere alicui. Cic. Sans couleur ou raison, Sans motif et occasion.
    \
        Iudicarem antea istud plurimis argumentis. Cic. Par beaucoup de conjectures ou raisons.
    \
        Quid habuit argumenti aut rationis res quamobrem, etc. Quelle cause ou raison, etc.
    \
        Argumenta atque indicia. Cic. Signes, Argumens, Conjectures, Indices apparens.
    \
        Quae res pertenui nobis argumento indicioque patefacta est. Cic. Par bien petite conjecture et souspecon.
    \
        Argumento oculorum atque coniectura animi scrutari amplitudinem solis. Plin. Par y regarder.
    \
        Accipere argumentum certissimum. Cic. Prendre certaine enseigne de quelque chose.
    \
        Argumenta alicui rei dicere. Plaut. Dire la raison.
    \
        Satis est argumenti, nihil esse debitum Naeuio, quod, etc. Cic. C'est assez pour montrer evidemment que, etc.
    \
        Satis magno argumento esse debet, quod, etc. Cic. Ce doibt estre signe assez cler et evident que, etc.
    \
        Cui argumento adest oppidum. Plin. Pour la quelle chose confermer, il y a une ville.
    \
        Pro argumento illa procursatio Numidarum, Annibalem exercitumque castris non mouisse. Liu. Cela donna à cognoistre que, etc.
    \
        Quo argumento? Plaut. Raison pourquoy? A quoy le cognois tu?
    \
        Scire cupio quid habeat argumenti ista manumissio. Cic. Quelle couleur et raison il a d'avoir, etc.
    \
        Argumento, Ablatiuus elegans. Plin. Mares negantur anno diutius viuere: argumento, quia nulla, etc. A raison que, ou Pourtant que, etc.
    \
        Argumentum scripturae. Quintil. La matiere de quoy on escript.
    \
        Tabulae vero nouae quid habent argumenti, nisi, etc. Cic. Que contiennent elles? ou Que dient elles? Qui est la matiere, quel est l'effect des cessations generales, des obligations, si ce n'est que, etc.
    \
        Argumentum ad scribendum deest. Cic. Je ne te scay qu'escrire.
    \
        Argumenta picturae. Cic. Divises, ou Devis de peinctures.
    \
        Argumentum operis caelati, vel textilis picturae, et peripetasmatum. L'histoire d'une tapisserie, ou chose semblable. Bud.
    \
        Argumentum ingens. Chose longue à descrire. Bud. ex Virg.
    \
        Argumentum esse alicui erroris. Ouid. Cause, Occasion.

    Dictionarium latinogallicum > argumentum

  • 19 desertor

    dēsertŏr, ōris, m. [st2]1 [-] celui qui abandonne, qui délaisse. [st2]2 [-] déserteur, transfuge.    - au fig. desertor amoris, Ov.: qui trahit un amour.
    * * *
    dēsertŏr, ōris, m. [st2]1 [-] celui qui abandonne, qui délaisse. [st2]2 [-] déserteur, transfuge.    - au fig. desertor amoris, Ov.: qui trahit un amour.
    * * *
        Desertor, Verbale, Qui deserit: vt Desertor amicorum, cui Conseruator opponitur. Cic. Qui delaisse ses amis.
    \
        Desertores salutis meae. Cic. Qui m'ont abandonné quand il estoit question de ma vie et honneur.
    \
        Desertor miles. Caes. Tout homme de guerre qui part sans le congé de son capitaine.
    \
        Desertor Asiae. Virgil. Banni.

    Dictionarium latinogallicum > desertor

  • 20 desultor

    dēsultŏr, ōris, m. [st2]1 [-] cavalier qui saute d'un cheval sur un autre, qui va d'un objet à un autre. [st2]2 [-] celui qui passe d'un objet à l'autre.    - desultor amoris, Ov. Am. 1, 3, 15: volage en amour.
    * * *
    dēsultŏr, ōris, m. [st2]1 [-] cavalier qui saute d'un cheval sur un autre, qui va d'un objet à un autre. [st2]2 [-] celui qui passe d'un objet à l'autre.    - desultor amoris, Ov. Am. 1, 3, 15: volage en amour.
    * * *
        Desultor, desultoris, Verbale. Qui saulte en bas.
    \
        Desultores. Liu. Chevaucheurs en la guerre qui menoyent deux chevaulx au coup, et sailloyent legierement de l'un sur l'autre.
    \
        Equus desultor. Var. Telle maniere de cheval, Cheval ainsi faict et apprins.

    Dictionarium latinogallicum > desultor

См. также в других словарях:

  • Remedia amoris — Die Remedia amoris (manchmal remediorum amoris liber unus genannt) ist ein Werk des römischen Dichters Ovid, das an sein Werk Ars amatoria anschließt. Während man bei der „Ars amatoria Ratschläge erhält, wie man am besten die große Liebe findet… …   Deutsch Wikipedia

  • Sinus Amoris — Sinus Amoris, rechts und oberhalb der Mitte der Aufnahme durch die Raumsonde Clementine. Im Zentrum der rechten Bildhälfte glänzt der Krater Carmichael. Sinus Amoris ist ein kleines, buchtartiges Mondmeer am Mare Tranquillitatis auf dem Erdmond.… …   Deutsch Wikipedia

  • Vena amoris — is a Latin name meaning, literally, vein of love . Traditional belief established that this vein ran directly from the heart to the fourth finger of the left hand. This theory has been cited in western cultures as one of the reasons the… …   Wikipedia

  • Sinus Amoris — Infobox Lunar mare name=Sinus Amoris caption= latitude=18.1 N or S=N longitude=39.1 E or W=E diameter=130 km eponym=Bay of LoveSinus Amoris (latin for Bay of Love ) extends northward from the northeast end of the Mare Tranquillitatis. It is… …   Wikipedia

  • Remedia Amoris — (Love s Remedy or The Cure for Love) is a 814 line poem in Latin by the Roman poet Ovid.In this poem, Ovid offers advices and strategies to avoid being hurt by love feelings , or to fall out of love, with a stoician overtone. Such strategies… …   Wikipedia

  • Amantium irae amoris integratio. — (est). См. Милые бранятся, только тешатся …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • ORDO AMORIS — (лат.) порядок любви, выражение, употребляемое Максом Шелером; см. Любовь. Философский энциклопедический словарь. 2010 …   Философская энциклопедия

  • Vinculum amoris —  (лат. связывающая или объединяющая любовь) слова Августина (354 430), относящиеся к Святому Духу как узам любви, объединяющим в Троице Отца с Сыном и Сына с Отцом …   Вестминстерский словарь теологических терминов

  • dies amoris — /dayiz amoras/ A day of favor. The name given to the appearance day of the term on the fourth day, or quarto die post. It was the day given by the favor and indulgence of the court to the defendant for his appearance, when all parties appeared in …   Black's law dictionary

  • dies amoris — /dayiz amoras/ A day of favor. The name given to the appearance day of the term on the fourth day, or quarto die post. It was the day given by the favor and indulgence of the court to the defendant for his appearance, when all parties appeared in …   Black's law dictionary

  • dies amoris — A day of grace, favor, or indulgence …   Ballentine's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»